វេយ្យាករណ៍ខ្មែរ១០៖ សម្លេងអក្សរ អឃោសៈ និង ឃោសៈ
សម្លេងអក្សរ អឃោសៈ និង ឃោសៈ
អក្សរដែលមានសម្លេងកងហៅថា អឃោសៈ អក្សរដែលមានសំលេងធូរ ឬសម្លេងធំហៅថា ឃោសៈ។ សញ្ញាដែលសម្រាប់បន្ថែមលើតួព្យព្ជានៈ ង ញ ប ម យ រ ល វ ស ហ ឡ អ ដើម្បីប្រើឱ្យគ្រប់គ្រាន់ក្នុងភាសានោះកាលណាព្យាង្គ ី ហើយព្យាង្គដើមមានស័ព្ទជាអឃោសៈ ឬជាឃោសៈព្យាង្គខាងចុងក៏រនសម្លេងទៅតាមព្យាង្គដើមមិនចាប់ថែមវណ្ណយុត្តិឡើយ ដូចពាក្យ៖ សង្វាត, សម្ល, ប្រមាទ, សមា, ចម្បា, សាលា, កុមារា, ប្រវែង, ចម្ងាយ, សន្យា, សន្មត, សញ្ញា, ប្រាជ្ញា, វិហារ, ទាហាន, ជំហាន, ជំហរ…។ តួព្យញ្ជានៈផ្សំដែលហៅថាផ្ញើជើងនោះ ជើងអក្សរដែលយកទៅផ្សំរនសម្លេងទៅតាមតួលើ តាមដោយស័ព្ទសម្លេងជា ឃោសៈ= ឬជាអឃោសៈមិនបាចមានវណ្ណយុត្តិដូចគ្នា ។ ចូលមើលព្យញ្ជានៈផ្សំទាំងនេះ ក្ល, គ្ល, ខ្ល, ក្ន, ខ្ន, ឃ្ន, ឈ្ន, ថ្វ, ធ្ល, ធ្វ, ច្វ, ខ្វ, ខ្ញ, ខ្ម, ស្ន, ស្ម, ក្រគ្រច្រប្រស្រ គ្រទ្រព្រម្រ…ក្នុង, កើតឃ្លង់, គ្នីគ្នា…។
ឡាយ ឡង់ឌី PERSONAL BLOG 
ការបញ្ចេញមតិរបស់អ្នកទស្សនា